Mart ayında, Nairobi’deki BM Çevre Meclisi esnasında Birleşmiş Milletler üye devletleri plastik kirliliğini sona erdirmek için zamanı bir sonucu kabul ettiklerinde toplu bir tezahürat vardı. Hükümetler, plastiğin tüm yaşam döngüsünü ele alan ve 2024’te yürürlüğe girecek olan küresel, yasal olarak bağlayıcı bir antak kalma üstünde çalışmaya başlama mevzusunda anlaştılar. Karar, iddialı, devrim durumunda ve zamanı olarak adlandırıldı.
Karar, anlaşmanın metnini bir araya getirmek için bir Hükümetlerarası görüşme Komitesi kurdu. İlk toplantısı 28 Kasım’da Uruguay’da başlamış olacak.
Plastik anlaşması için yaklaşan müzakereleri düşünmek, beni yüksek umutlar ve kaygı içinde sallıyor. Plastik anlaşmasının sonunda tek kullanımlık plastik çağını iyi mi bitirebileceğini görebiliyorum. Dünyanın iddialı bir küresel plastik anlaşması oluşturma fırsatı var – bu küresel krizin ölçeğiyle eşleşebilecek bir çözüm.
Öte taraftan, büyük işletmelerin çıkarları tehdit edildiğinde en umut verici politikaların iyi mi ters gidebileceğini gördüm. firmalar, yasama çabalarını ve küresel anlaşmaları engellemek, geciktirmek ve baltalamak için milyonlar harcıyor. bununla birlikte, Coca-Cola, PepsiCo, Unilever ve Nestlé şeklinde büyük markalar plastik kullanımını azaltma sözü veriyor, sadece devamlı olarak kamusal taahhütlerini yerine getiremiyor.
dünya genelinde plastikle ilgili düzenlemeler yapılmış oldu, sadece daha yapılacak oldukça şey var. Cephedeki topluluklar hala her türlü plastik kirliliğiyle boğuşuyor. Küresel cenup, poşet üretimi, atık ticareti ve atık yakmanın en büyük toplumsal ve çevresel maliyetlerini üzerine alıyor.
Dünyanın her yerinden en büyük plastik atık alıcılarından önde gelen Filipinler’de, topluluklarımız orantısız bir halde plastik kirliliğinin niçin olduğu çevresel bozulmanın yükünü taşıyor. Risk altındayız şu sebeple plastik üretimi kontrolsüz kalıyor ve büyük petrolle iş birliği meydana getiren firmalar sırf karlarını maksimize edebilmek için sağlığımıza ve iklime zarar veren tek kullanımlık ambalajlarıyla bizlere yük olmaya devam ediyor.
bu yüzden, Küresel Plastik Anlaşmasının toplam plastik üretimini ve kullanımını derhal sınırlaması ve azaltması oldukça önemlidir. Plastiklerin yüzde 99’u fosil yakıtlardan yapıldığından, şirketlerin ürettiği ve kullandığı plastik miktarını azaltmak, küresel ısınmayı 1,5 santigrat derecenin altında tutma hedefiyle uyumludur. Tek kullanımlık plastiğe kurumsal bağımlılığı sona erdirmek, iklim değişikliğini ele almak ve toplulukları korumak için dirimsel bir adımdır.
İhtiyacımız olan Küresel Plastik Anlaşması aşırı plastik üretimini durdurmalı, petrol ve gazı yer altında tutmalı ve tekrardan doldurma ve tekrardan kullanma sistemlerini yaygınlaştırmalı.
bir tek adaleti değil, etkilenen gruplar ve plastik üretim tesislerinin yakınındaki “kurban bölgelerinde” çitle çevrilmiş topluluklar, balıkçılar ve plastik tedarik zincirindeki işçiler şeklinde en savunmasız paydaşlar için adil bir geçiş sağlamalıyız.
Bu anlaşmanın anlamlı bir değişimle neticelenmesi için, etkilenen toplulukların, çöp toplayıcıların ve plastik kirliliği sebebiyle yerinden edilen toplulukların seslerinin duyulması gerekiyor. Kimseyi geride bırakmamamız için onların deneyimleri ve bilgileri değerlidir. Daha da önemlisi, onların bu sürece emsalsiz ve güçlendirilmiş katılımları, çevre ve iklim adaleti için gereklidir.
Tüm bu biçim şeyleri başarmak zor olacak, sadece plastik kirliliği krizini çözmek hakkaten yapılabilir ve iklim değişikliğiyle mücadelede kilit nokta. tekrardan kullanım devrimi, marketlerdeki tekrardan kullanılabilir bardaklardan ve topluluk mağazalarındaki tekrardan doldurma sistemlerinden içecek sektöründe gene kullanılabilir cam şişelerin geri dönüşüne kadar dünyanın dört bir yanından ölçeklenebilir çözümlerle gelişiyor.
Plastik yasakları ve üretime yönelik genişletilmiş üretici sorumluluğu önlemleri şeklinde politikalar, mahalli ve ulusal düzeylerde sistemik değişimin yolunu açıyor. Bunlar benim umut ve değişim cepleri söylediğim şeyler.
Antlaşma müzakereleri esnasında büyük markalardan, büyük petrolden ve onlara yalakalık meydana getiren politikacılardan daha yüksek sesle konuşmalıyız. Anlaşmanın insanların çıkarlarını, çevresel adaleti ve iklimimizi merkezine almasını sağlamalıyız. Küresel Plastik Anlaşması, tarihteki en mühim çevre anlaşmalarından biri olma potansiyeline haizdir ve sözünün arkasında kalmadığından güvenilir olmamız gerekir.
Bu makalede anlatılan görüşler yazara aittir ve Al Jazeera’nin editoryal duruşunu yansıtması gerekmez.
Kaynak : https://www.aljazeera.com/opinions/2022/11/27/a-treaty-to-end-the-age-of-plastic